Samira Bayramova Blog

  Əslində bu haqda daha əvvəl yazmaq istəyirdim amma öz kimliyini, dilini və tarixini bilməyən primitiv toplumla toqquşmaq istəmədim. Amma hesab edirəm ki, indi bu haqda yazmaq həqiqətən vacibdir. Familyanın (soyadın) tarixi haqqında və sonra bir neçə maraqlı məqama toxunacam. Elə adından da göründüyü kimi soy ad yəni sənin soyunun, ilk başlanğıcının bu günə kimi törəməsini yaxşı ifadə edən bir sözdür. Soyad XI əsrdə bəzi mənbələrə görə isə ilk dəfə Şimali İtaliyada VIII əsrdə yaranmışdır, daha sonra Fransa, Almaniya, Rusiyada da soyadların yaranması prosesi başlayır. Ən son isə 1959-cu ildə Tunisdə soyadla bağlı qanun qəbul edilir və soyad formalaşır. Azərbaycanlılar arasında soyadın formalaşması tarixi isə XVIII əsrə təsadüf edir və XX əsrə qədər formalaşmağa davam edir. Bəs soyadın tərifi nədir? Soyad bir nəsildən olan adamları başqa nəsillərdən olan adamlardan fərqləndirən başlıca və əsas amildir. Soyad şəxsin ailəsini və nəslini, cinsini, geniş mənada isə milliyyətini bildirən xü

Düzünü desəm, Gürcüstanda yaşayan etnik azlıqların problemlərini ayrıca müstəvidə müzakirə etmək mənə çox da xoş deyil. Təəssüf olsun, bu gün dövlət siyasəti elə planlanlaşdırılıb ki, biz ortaq problemlərimizi ümumiləşdirə bilmirik. Birgə cəmiyyət yaratmaq cəhdi də, istəyi də heç olmayıb. Biz Gürcüstanda “çoxluq və başqalarıyıq”! “Ümumi Təhsil Haqqında” Gürcüstan qanunvericiliyinin 4-cü maddəsi Gürcüstanda yaşayan etnik azlıqların ana dillərində ümumi təhsil almaq imkanları verir. Ancaq onlar məktəbi bitirdikdən sonra dövlət dilində danışa bilmirlər. Məktəblərdə gürcü dili tədrisinin səviyyəsi olduqca aşağıdır. Çoxluq isə etnik azlıqları dövlət dilini bilmədiklərinə görə alçaldır, təhqir edir ancaq bütün bunların səbəbləri ilə heç vaxt maraqlanmırlar. Bəli, hər bir şagirdin keyfiyyətli təhsil almaq hüququ var. Lakin dövlət bu baxımdan etnik azlıqların məskunlaşdığı regionlarda təhsilin və gürcü dilinin öyrənilməsinin keyfiyyətini təmin edə bilmir. Müvafiq olaraq 2009-cu ildə təzminat v

  სიმართლე გითხრათ, დიდად არ მსიამოვნებს საქართველოში მცხოვრები ეთნიკური უმცირესობების პრობლემების ცალკე კონტექსტში განხილვა. სამწუხაროდ, დღეს სახელმწიფო პოლიტიკა ისეა დაგეგმილი, რომ ჩვენ ვერ ვაზოგადებთ    ჩვენს საერთო პრობლემებს.    ერთობლივი საზოგადოების შექმნის არც მცდელობა, არც სურვილი არ ყოფილა. ჩვენ    საქართველოში „უმრავლესობა და სხვები“ ვართ!     „ზოგადი განათლების შესახებ“ საქართველოს კანონის მე-4 მუხლი საქართველოში მცხოვრებ ეთნიკურ უმცირესობებს    მშობლიურ ენაზე ზოგადი განათლების მიღების უფლებასა და საშუალებას აძლევს. მაგრამ ისინი სკოლის დამთავრების შემდეგ სახელმწიფო ენას კარგად ვერ ფლობენ, სკოლებში ქართული ენის სწავლის დონე ძალიან დაბალია.    უმრავლესობა კი ეთნიკურ უმცირესობებს მუდამ სახელმწიფო ენის არცოდნის გამო ამცირებს, ლანძღავს, მაგრამ არასოდეს ინტერესდება ამ ყველაფრის მიზეზით. დიახ, ყველა მოსწავლეს აქვს უფლება, მიიღოს ხარისხიანი განათლება. მაგრამ სახელმწიფო ამ მხრივ ვერ აკმაყოფილებს ეთნიკური უმცირესობების დასახლებულ რეგიონში განათლებისა და ქართული ენის სწავლის ხარისხს.